Monday, October 14, 2013
Wednesday, July 17, 2013
Enjoy your summer holidays!!!
There really isn't anything more beautiful like the Summer Holiday. The feeling of anticipation and excitement in the build up; lazy days spent on the beach topping up your tan; nice afternoons on the hills enjoying the sunset; exciting nights, exploring the stars on the sky with friends and beloved persons.
Wishing the very best for you, dear friends, I'll see you again in September.
Lots of love...
Katerina
Wishing the very best for you, dear friends, I'll see you again in September.
Lots of love...
Katerina
 |
| Syros island |
We appy for Quality Label!
Dear friends,
Are you enjoying your holidays?
I am writing to remind you that you have the possibility to apply for the etwinning quality label. (Quality Labels are granted to teachers with excellent eTwinning projects).
Today Stavriana submitted the application for the Lyceum "Miltos Kountouras".
Common and public Twinspace: http://new-twinspace.etwinning.net/web/p94081
Common and public Twinspace: http://new-twinspace.etwinning.net/web/p94081
If you are interested, you should hurry up, because I'm afraid the deadline for applying is very close. On the etwinning platform you'll get all the information you need about the labels.
Good luck!
Friday, May 24, 2013
Monday, May 13, 2013
Thursday, March 28, 2013
Monday, March 18, 2013
Sunday, March 17, 2013
1st High School of Pefki, Plato’s State
Structure
The entire State is divided into 10 books.
1. Introduction. Concentration on Cephalus. Justice and injustice.
2. Development of the ideal State. Principles of social organization and necessity
for protection. Guardians.
3. Training of guardians.
4. Creators, assistant – guardians, sovereign guardians.
5. Harmony of city and soul. The 3 parts of the soul.
6. Family and communism of property.
7. Philosopher-kings. Definition of a philosopher.
8. Top level education.
9. Failed systems of government.
10. Conflict between philosophy and poetry. Rejection of mimetic art by the
State.
11. Immortality of the soul.
In order to preserve justice, specified as the axis of balance in morality and policy, Plato reaches the limits as typically stated by Romilly. Since justice prevails in the State, the soul of each individual appears harmonious and is divided into three parts: the impulse / instinct (EPITHYMETIKON) expressing the basic needs of each individual the feelings (THYMOIDES) attempting at disciplining the impulse /instinct (EPITHYMETIKON) and the mind (LOGISTIKON) which the two first ones obey.
These three sections of the soul correspond to the 3 classes of the State: the EP
2
to the creators, the THY to the assistant guardians and the LOG to the sovereign guardians. Consequently justice is the harmony of the individual parts of the soul.
to the creators, the THY to the assistant guardians and the LOG to the sovereign guardians. Consequently justice is the harmony of the individual parts of the soul.
Finally, towards the end of the work, Socrates reverts to the issue of comparing the just and unjust man, quoting the example of Ardiaeus the tyrant. Communism of property and private life.
In this manner Socrates forms a city in which there is no ownership, personal life and family, whereas the philosophy is not accessible to the lower classes.
Everything is sacrificed to the common benefit and each one is restricted to such activities suiting one’s nature. Since communism of property has been established, there is no distinction between the rich or the poor. There are no slaves, as well as no distinction between men and women. There is a uniform educational system for men and women, whereas the arts of poetry, music and the theatre are excluded from the State.
Cancellation of wealth leads to the decline of the traditional family: no child should know its parents and vice-versa, in order to prevent inheritance, personal wealth and nepotism in public office.
Philosopher-kings
The allegory of the cave.
Plato typically maintains that “when the philosophers reign and the kings philosophize, only then will the people be happy”. Since in the myth of the cave, the flight from the cave of the freed prisoners has been described, it is derived that only these are suitable for governing the State, since they have known the true world of Ideas, given light by the Agathon.
3
The allegory of the cave
The allegory of the cave is an attempt to substantiate the position of the philosopher as king in the ideal State. A team of individuals lives in a cave for its entire life, chained to a wall, without being able to see outside the cave, or see behind them where there is a flame lighting the objects moving reflecting their shadows on the walls of the cave.
 |
| Plato |
If certain of them succeed in freeing themselves from the chains, managing to leave the cave, they will be blinded by the beam of the Sun and will return back. If however, they become accustomed to the light, they will see the Sun clearly, symbolizing the Agathon and will realize that whatever they saw in the cave were mere reflections, shadows of the truth. However, those freed, the philosophers ought to return teaching the remaining persons.
Frequently, the Sun, symbolizing the Agathon, leads to the interpretation of the Myth of the Cave from a religious point of view: without any God, people live in darkness.
Manners of governance.
Timocracy
Persons who love honour and have been selected / appointed.
Oligarchy
… that wealth will not …
The rich people constantly conspire against the poor and vice-versa.
Republic
…… tensions increase among social classes…..
4
The poor overthrow the inexperienced oligarchs and soon provide freedoms to all
citizens. Some demagogue soon surfaces to protect the right of the lower classes.
Tyranny
…. resort to the democratic demagogue …….
….. is corrupted by power and becomes a tyrant with the assistance of a small group of his disciples for his protection and full control.
Platonic Timaeus
In this dialogue ….. the world was created in accordance with a “model’ / “pattern” by the Creator.
This pattern is the world of ideas, remaining unchanged and eternal knowing no other evolution. The “copy” is that formulated in perpetuum not existing in any other fixed form.
This world is a live organism having one “Soul”. To create this soul, the Creator mixed Identity and Difference and so detached a third substance:…… sharing the “Soul of the World”, following a Pythagorean geometry. This “Soul of the World” he placed in the centre of the world and spread until this surpassed its limits.
Then God created the four kinds of living beings and first of all the gods: the true gods, made of fire, and the gods of legend of Homer and Hesiod. Thereafter, the birds and fish and finally the human lineage. The human lineage has a soul.
1st High School of Pefki, Η Πολιτεία του Πλάτωνα
H Πολιτεία του Πλάτωνα
Η Πολιτεία (ή Περί δικαίου) είναι ένα από τα γνωστότερα έργα του Πλάτωνα, το
Ο Θρασύμαχος κρίνει ότι υφίσταται και το δίκαιο του ισχυρότερου και ο Γλαύκων, φέρνοντας ως παράδειγμα το μύθο για το δαχτυλίδι του Γύγη, υποστηρίζει ότι η δικαιοσύνη αποτελεί απλά μια κοινωνική σύμβαση, καθώς και ο δίκαιος και ο άδικος άνθρωπος θα έκαναν την αδικία, αν ήξεραν πως δεν θα τιμωρηθούν, βγάζοντας συμπέρασμα πως είναι προτιμότερο να ζει κανείς «μέσα» στην αδικία.
Ο τύραννος διαφέρει από τον "φιλόσοφο-βασιλιά" που είναι δίκαιος, αναζητά την αλήθεια, απολαμβάνει τις αληθινές, φιλοσοφικές απολαύσεις κι είναι ο μόνος που μπορεί να διακρίνει ποιο πολίτευμα είναι το καλύτερο, καθώς μόνο εκείνος διαβλέπει το Αγαθό[6].
 |
| Papirus Oxyrhynchus, with fragment of Plato's Republic |
οποίο γράφτηκε περίπου το 380 π.Χ.[1] ή ολοκληρώθηκε γύρω στα 374 π.Χ.[2] κι έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή τόσο στη φιλοσοφία, όσο και στην πολιτική θεωρητική.
Στην Πολιτεία, ο Σωκράτης και άλλοι εξέχοντες Αθηναίοι και ξένοι συζητούν τη
σημασία της δικαιοσύνης και εξετάζουν κατά πόσο είναι πιο ευτυχισμένος ένας
δίκαιος άνθρωπος από έναν άδικο, κατασκευάζοντας μια φανταστική πολιτεία, την Καλλίπολη, με φιλόσοφους-βασιλείς.
Επίσης, συζητείται η φύση του φιλόσοφου, ή "Περί Ιδεών" θεωρία του Πλάτωνα, η διαμάχη ανάμεσα στη φιλοσοφία και την ποίηση και η αθανασία της ψυχής.
Τίτλος του έργου
Η αρχική αρχαιοελληνική ονομασία Πολιτεία σημαίνει επακριβώς το δόγμα και τον χαρακτήρα μιας πολιτικής κοινωνίας, δηλαδή το πολίτευμά της. Στα λατινικά
ονομάστηκε Res Publica και οι λέξεις σημαίνουν καθεστώς διαχείρισης των
δημοσίων πραγμάτων. Η λατινική ορολογία ταυτιζόταν με τη Ρωμαϊκή δημοκρατία, αν και δεν πρόκειται καθαρά για ένα έργο σχετικά με τη δημοκρατία, όπως γίνεται αντιληπτή στο σύγχρονο πλαίσιο του όρου.
Σκηνικό και συμμετέχοντες
Πρόσωπα
• Σωκράτης• Κέφαλος, μέτοικος κατασκευαστής όπλων - πατέρας του ρήτορα Λυσία• Θρασύμαχος, σοφιστής από τη Χαλκηδόνα• Γλαύκων, γιος του Αρίστωνα, μεγαλύτερος αδερφός του Πλάτωνα• Αδείμαντος, γιος του Αρίστωνα, μεγαλύτερος αδερφός του Πλάτωνα• Πολέμαρχος, γιος του Κεφάλου• Κλειτοφών, γιος του Αριστωνύμου• Χαρμαντίδης, από την Παιανία (βουβό πρόσωπο)• Λυσίας, γιος του Κέφαλου (βουβό πρόσωπο)• Ευθύδημος, γιος του Κέφαλου (βουβό πρόσωπο)• Νικήρατος, γιος του Νικία (βουβό πρόσωπο)
Το σκηνικό του διαλόγου τοποθετείται στην κατοικία του Πολέμαρχου στον Πειραιά.
Ο δραματικός χρόνος είναι το 421 π.Χ.. Ο όλος διάλογος περιγράφεται από τον
Σωκράτη, την επομένη της ημέρας που έλαβε χώρα.
Ο Σωκράτης και ο Γλαύκων είχαν πάει στον Πειραιά για να παρακολουθήσουν τα
Βενδίδεια, γιορτή της θρακικής θεότητας Βένδιδος, που από πολλούς ταυτίζεται με την Άρτεμη. Στην επιστροφή προς την Αθήνα, πέρασαν από την κατοικία του
Κεφάλου, όπου κι έγινε η συζήτηση ανάμεσα στους προαναφερομένους. Από το 2ο βιβλίο κι έπειτα, κύριοι ομιλητές είναι ο Σωκράτης και οι δύο μεγαλύτεροι αδερφοί του Πλάτωνα.
Δομή
Ολόκληρη η Πολιτεία χωρίζεται σε 10 βιβλία. Ο διαχωρισμός δεν προέρχεται από τον Πλάτωνα αλλά από τους μεταγενέστερους εκδότες και μελετητές.
Ο Μπέρτραντ Ράσελ χωρίζει σε τρία τμήματα την Πολιτεία του Πλάτωνα[3]:
• Βιβλία 1-5: περιγραφή της Ιδεώδους Πολιτείας, ξεκινώντας από τηνπροσπάθεια ορισμού της δικαιοσύνης• Βιβλία 6-7: οι φιλόσοφοι κρίνονται ως οι ιδανικοί άρχοντες της Πολιτείας,δίνεται ορισμός του φιλοσόφου• Βιβλία 8-10: μορφές διακυβέρνησης, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Παρακάτω παρατίθεται μια επιγραμματική περιγραφή των περιεχομένων κάθε
βιβλίου:
1. Εισαγωγή. Συγκέντρωση στον Κέφαλο. Δικαιοσύνη και αδικία.
2. Ανάπτυξη της Ιδεώδους Πολιτείας. Αρχές κοινωνικής οργάνωσης και ανάγκη
προστασίας. Φύλακες.
3. Εκπαίδευση των φυλάκων.
4. Δημιουργοί, φύλακες-επίκουροι, φύλακες-άρχοντες.
5. Αρμονία πόλης και ψυχής. Τα 3 μέρη της ψυχής.
6. Οικογένεια και κοινοκτημοσύνη.
7. Φιλόσοφοι-βασιλείς. Ορισμός του φιλοσόφου. Η Γραμμή. Η αλληγορία του
σπηλαίου.
8. Ανώτατη εκπαίδευση.
9. Αποτυχημένα πολιτεύματα.
10. Διαμάχη μεταξύ φιλοσοφίας και ποίησης. Αποκλεισμός της μιμητικής τέχνης
από την Πολιτεία.
11. Αθανασία της ψυχής.
Θεματολογία
Ορισμός της δικαιοσύνης και αναλογία Πολιτείας-Ψυχής.
Στην αρχή του διαλόγου οι ομιλητές διαφωνούν για το πώς ορίζεται η δικαιοσύνη, καθώς ο γηραιός Κέφαλος την ορίζει ως τιμιότητα στις συναλλαγές και συνέπεια στην απόδοση των χρεών, ενώ ο γιος του, Πολέμαρχος, θεωρεί δικαιοσύνη την απόδοση του καλού στους φίλους και του κακού στους εχθρούς.
 |
| Plato by Raphael |
Ο Σωκράτης εν μέρει συμφωνεί με όλους, ωστόσο δεν δέχεται καμιά από τις προτάσεις ως πλήρως ολοκληρωμένη για να λειτουργήσει ως "ορισμός της δικαιοσύνης". Έτσι, προκειμένου να εξετάσουν το πώς η δικαιοσύνη μπορεί να εφαρμοστεί για τον καθένα και ταυτόχρονα για όλους, ερευνούν το πώς η έννοια της δικαιοσύνης εφαρμόζεται σε ολόκληρη την πόλη.
Η ιδεώδης πολιτεία χαρακτηρίζεται από τέσσερις αρετές: σοφία, ανδρεία, σωφροσύνη και δικαιοσύνη: ο κάθε ένας στην κοινωνία κάνει αυτό που χρειάζεται, ανάλογα με τον ρόλο του μέσα σε αυτήν, χωρίς να εμποδίζει τη λειτουργία των άλλων και να ξεφεύγει από τα πλαίσια που έχουν οριστεί για τον ίδιο, χωρίς δηλαδή να είναι πολυπράγμων (433a-433b). Για να διατηρήσει τη δικαιοσύνη, που ορίζεται ως ο άξονας της ισορροπίας στην ηθική και πολιτική, ο Πλάτων φτάνει, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Romilly[4], στα άκρα[5].
Εφόσον στην Πολιτεία υπάρχει δικαιοσύνη, η ψυχή του κάθε ατόμου εμφανίζεται
αρμονική και χωρίζεται σε τρία μέρη: το επιθυμητικόν, το οποίο εκφράζει τις βασικές ανάγκες του ατόμου, το θυμοειδές που επιχειρεί να τιθασεύσει το επιθυμητικόν, και το λογιστικόν στο οποίο ως ανώτερο υπακούν τα δύο πρώτα.
Τα τρία αυτά μέρη της ψυχής αντιστοιχούν στις ανάλογες 3 τάξεις της Πολιτείας: το επιθυμητικόν στους δημιουργούς, το θυμοειδές στους φύλακες-επίκουρους και το λογιστικόν στους φύλακες-άρχοντες. Συνεπώς, δικαιοσύνη είναι η αρμονία των διαφορετικών μερών της ψυχής.
Τελικά, προς το τέλος του έργου, ο Σωκράτης επανέρχεται στο ζήτημα της σύγκρισης δίκαιου και άδικου ανθρώπου, παραθέτοντας το παράδειγμα του τύραννου Αρδιαίου: αν ο άνθρωπος δεν κάνει καμιά προσπάθεια να θέσει το επιθυμητικόν υπό το λογιστικόν μέρος, τότε θα έρθει η στιγμή που τελικά θα τιμωρηθεί για τις πράξεις του.
Ο τύραννος διαφέρει από τον "φιλόσοφο-βασιλιά" που είναι δίκαιος, αναζητά την αλήθεια, απολαμβάνει τις αληθινές, φιλοσοφικές απολαύσεις κι είναι ο μόνος που μπορεί να διακρίνει ποιο πολίτευμα είναι το καλύτερο, καθώς μόνο εκείνος διαβλέπει το Αγαθό[6].
Δομή της κοινωνίας
Κοινοκτημοσύνη και ιδιωτική ζωή Η Πολιτεία που αρχίζει να αναπτύσσεται μέσα από τα λόγια του Σωκράτη κατακρίνεται από τον Αδείμαντο και τον Γλαύκωνα, καθώς ο πρώτος δε βρίσκει σε αυτήν ευτυχία και ο δεύτερος τιμή και δόξα. Έτσι, ο Σωκράτης δημιουργεί μια πόλη όπου δεν υπάρχει ιδιοκτησία, προσωπική ζωή και οικογένεια, ενώ η φιλοσοφία δεν είναι προσβάσιμη από τις κατώτερες τάξεις. Όλα θυσιάζονται για το κοινό καλό και ο καθένας περιορίζεται στις δραστηριότητες εκείνες που ταιριάζουν στη φύση του.
Εφόσον υπάρχει κοινοκτημοσύνη, δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε πλούσιους ή φτωχούς. Δεν υπάρχουν δούλοι, όπως και κανένας διαχωρισμός μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Υπάρχει ενιαίο εκπαιδευτικό σύστημα για άνδρες και γυναίκες, ενώ από την Πολιτεία αποκλείονται οι τέχνες της ποίησης, της μουσικής και του θεάτρου, καθώς δε στοχεύουν στη λογική, αλλά στα πάθη, το κατώτερο μέρος της ψυχής που ανατρέπει την αρμονία αν κυριαρχήσει των άλλων δυο, ενώ παράλληλα αποτελούν απλά μίμηση της παρούσας ζωής, η οποία με τη σειρά της είναι μόνο μια μίμηση των "αιώνιων Ιδεών". Η απαγόρευση αυτή είναι πιο αυστηρή στους φύλακες-επίκουρους και άρχοντες, καθώς πρέπει να αποφεύγουν κάθε είδους διαφθορά.
Η κατάργηση του πλούτου οδηγεί στην παρακμή της παραδοσιακής οικογένειας:
κανένα παιδί δε θα πρέπει να γνωρίζει τους γονείς του και το αντίστροφο, προκειμένου να αποφευχθεί η κληροδότηση, η προσωπική περιουσία και ο νεποτισμός στα δημόσια αξιώματα. Οι άρχοντες σχηματίζουν ζεύγη για αναπαραγωγή, φροντίζοντας όμως να μην υπάρχει ερωτική ασυδοσία. Έτσι, παράγεται σταθερός πληθυσμός μέσω της ευγονικής, ενώ παράλληλα η κοινωνική συνοχή αυξάνεται, καθώς οι οικογενειακοί δεσμοί εκφράζονται προς όλα τα μέλη της Πολιτείας.
Φιλόσοφοι-βασιλείς
Ο Πλάτωνας χαρακτηριστικά υποστήριζε ότι "όταν οι φιλόσοφοι βασιλέψουν και οι βασιλιάδες φιλοσοφήσουν, μόνο τότε θα ευτυχήσουν οι λαοί". Εφόσον, στο μύθο του σπηλαίου, έχει περιγραφεί η φυγή από το σπήλαιο των απελευθερωμένων δεσμωτών, των φιλοσόφων, κρίνεται πως μόνο αυτοί είναι κατάλληλοι για τη διακυβέρνηση της Πολιτείας, εφόσον έχουν γνωρίσει τον αληθινό κόσμο των Ιδεών, που φωτίζεται από το Αγαθό.
Όπως ορίζει και το ίδιο το όνομά του, ο Φιλόσοφος-βασιλιάς του Πλάτωνα αγαπά τη σοφία και την αληθινή γνώση, εφόσον γνωρίζει τις Ιδέες. Στην παρομοίωση της Πολιτείας με καράβι ακυβέρνητο, ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία, γιατί ούτε βλέπει ούτε ακούει, καθώς οι ναύτες φιλονικούν μεταξύ τους. Ο φιλόσοφος είναι αυτός που έχει την ικανότητα να οδηγήσει σωστά, παρατηρώντας τους ανέμους, τον ουρανό, τα αστέρια κλπ. Οι ναύτες περιγελούν και αγνοούν τις συνήθειες αυτές, γιατί ποτέ τους δεν έχουν γνωρίσει κάποιον αληθινό φιλόσοφο.
Κατά την εποχή του Διαφωτισμού, ο Βολταίρος ήταν αυτός που εισήγαγε τον όρο
Πεφωτισμένη δεσποτεία, προκειμένου να περιγράψει τη διακυβέρνηση ορισμένων Ευρωπαίων μοναρχών, οι οποίοι υιοθετούσαν τις ιδέες του Διαφωτισμού και κυρίως έδιναν έμφαση στη Λογική με την οποία προσπαθούσαν να διακυβερνήσουν την χώρα τους. Από την άλλη πλευρά, ακριβώς αυτή η δομή του κοινωνικού βίου που περιγράφεται μέσω του Σωκράτη ώθησε φιλόσοφους και μελετητές του 20ού αιώνα στην κριτική εναντίον του Πλάτωνα: ο φιλόσοφος Καρλ Πόπερ, για παράδειγμα, εξέφραζε στο έργο του ότι η Πολιτεία του Πλάτωνα άσκησε μεγάλη επιρροή στα σύγχρονα ολοκληρωτικά καθεστώτα [7] (Στάλιν, Χίτλερ).
Το γενναίον ψεύδος
Προκειμένου οι πολίτες της Καλλίπολης να διαχωριστούν στις 3 τάξεις των δημιουργών, επίκουρων και αρχόντων, ο Πλάτων, μέσω των χαρακτήρων του διαλόγου, δηλώνει πως θα ήταν αναγκαίο ένα γενναίον ψεύδος για την αυστηρή κοινωνική συνοχή. Θα έπρεπε να πεισθούν ότι είχε προεξοφληθεί το είδος του χαρακτήρα τους, όταν βγήκαν από τα σπλάχνα της γης. Όταν τους δημιουργούσε ο Θεός, τους φύλακες-άρχοντες τους έφτιαξε από χρυσάφι, τους φύλακες-επίκουρους από ασήμι και τους δημιουργούς από σίδηρο και χαλκό.
Ωστόσο, υπάρχει κινητικότητα ανάμεσα στις τάξεις, καθώς η Ιδεώδης Πολιτεία βασίζεται στην αριστοκρατία του πνεύματος. Αν από χρυσούς γονείς γεννιόταν διαφορετικό παιδί ή αντίστροφα, σε κάθε περίπτωση όφειλαν να το στείλουν στην
τάξη όπου πραγματικά ανήκε.
Ο Πλάτωνας προτιμούσε κάτι τέτοιο, ακόμη και λάθος, όπου όλοι οι άνθρωποι θα
συνέχιζαν ευτυχισμένοι τη ζωή τους, παρά μια δημοκρατία, όπου θα κυριαρχούσε ο όχλος και θα επερχόταν δυστυχία. Ο χαρακτηρισμός "γενναίον" σχετίζεται με το σκοπό για τον οποίον λέγεται: να πεισθούν οι πολίτες ότι πρέπει να αισθάνονται αδέλφια για να εξασφαλιστεί η διατήρηση και ευδαιμονία της πόλεως.
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά και στα Ηθικά Νικομάχεια επικρίνει τη θεωρία αυτή και υποστηρίζει ότι θα προκαλεί στάσεις (εξεγέρσεις) στην πόλη και δε θα συμβάλλει στην ενότητά της.
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά και στα Ηθικά Νικομάχεια επικρίνει τη θεωρία αυτή και υποστηρίζει ότι θα προκαλεί στάσεις (εξεγέρσεις) στην πόλη και δε θα συμβάλλει στην ενότητά της.
Αλληγορία του σπηλαίου
Η Πολιτεία περιλαμβάνει την Αλληγορία του σπηλαίου, με την οποία ο Πλάτων εξηγεί τη Θεωρία των Ιδεών του.
Η αλληγορία του σπηλαίου είναι μια προσπάθεια τεκμηρίωσης της θέσης του φιλόσοφου ως βασιλιά στην Ιδεώδη Πολιτεία. Μια ομάδα ανθρώπων ζουν σε ένα σπήλαιο όλη τους τη ζωή, αλυσοδεμένοι σε έναν τοίχο, χωρίς να μπορούν να δουν έξω από το σπήλαιο, ούτε να δουν πίσω τους, όπου βρίσκεται μια φλόγα που φωτίζει τα αντικείμενα που κινούνται και ρίχνει τις σκιές τους στα τοιχώματα του σπηλαίου.
Οι φυλακισμένοι αρχίζουν να αποδίδουν αυτά τα σχήματα με όρους και έννοιες, ενώ πιστεύουν ότι οι σκιές αυτές είναι πραγματικές.
Το ότι οι φυλακισμένοι, ωστόσο, μπορούν να δουν μόνο τις σκιές αυτές, δε σημαίνει ότι ο υπαρκτός κόσμος περιορίζεται μόνο μέσα στο σπήλαιο[8]. Αν κάποιοι καταφέρουν να λυθούν από τις αλυσίδες και βγουν από το σπήλαιο, θα τυφλωθούν από τη λάμψη του Ήλιου και θα επιστρέψουν πίσω. Αν, ωστόσο, συνηθίσουν το φως, θα δουν καθαρά τον Ήλιο, που συμβολίζει το Αγαθό, και θα καταλάβουν ότι όσα έβλεπαν μέσα στο σπήλαιο ήταν απλά προβολές, σκιές της αλήθειας. Ίσως σκεφτούν να επιστρέψουν πίσω, λυπούμενοι τους φυλακισμένους συντρόφους τους.
Πίσω, όμως, στο σπήλαιο, δε θα μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι, και, προσπαθώντας να διδάξουν στους υπόλοιπους την αλήθεια, ίσως δεχτούν το μίσος και την αντίδρασή τους[5]. Ωστόσο, όσοι ελευθερώθηκαν, οι φιλόσοφοι, έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους.
Πίσω, όμως, στο σπήλαιο, δε θα μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι, και, προσπαθώντας να διδάξουν στους υπόλοιπους την αλήθεια, ίσως δεχτούν το μίσος και την αντίδρασή τους[5]. Ωστόσο, όσοι ελευθερώθηκαν, οι φιλόσοφοι, έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους.
Συχνά, ο Ήλιος, που συμβολίζει το Αγαθό, ωθεί στην ερμηνεία του Μύθου του Σπηλαίου από θρησκευτικής απόψεως: χωρίς Θεό, οι άνθρωποι ζουν μέσα το σκοτάδι[9]. Ο κόσμος μέσα στο σπήλαιο εκφράζει την εμμονή στα "αισθητά πράγματα", όσων μπορούν οι άνθρωποι να αντιληφθούν με τις αισθήσεις τους, ενώ η άνοδος στον πραγματικό κόσμο και η όραση των αληθινών Ιδεών υπό το φως του Ήλιου οδηγούν στην εναρμόνιση των τριών τμημάτων της ψυχής και την ενδυνάμωση του λογιστικού[10].
Μορφές διακυβέρνησης
Ο Πλάτων αφιερώνει μεγάλο τμήμα της Πολιτείας του στις συζητήσεις σχετικά με την Ιδεώδη Πολιτεία. Ωστόσο, παρέμενε το θέμα του τύπου διακυβέρνησης, οπότε η συζήτηση καταλήγει σε τέσσερα είδη πολιτευμάτων, τα οποία δεν μπορούν να επιβιώσουν: η τιμοκρατία, η ολιγαρχία (πλουτοκρατία), η δημοκρατία και η τυραννία (δεσποτισμός).
Τιμοκρατία
Ο Σωκράτης ορίζει την τιμοκρατία ως ένα πολίτευμα, στο οποίο κυβερνούν άτομα που αγαπούν την τιμή και έχουν επιλεχθεί σύμφωνα με τον βαθμό τιμής που κατέχουν στην κοινωνία. Η τιμή συχνά εξισώνεται με τον πλούτο και την ιδιοκτησία, οπότε το "χρυσό" αυτό πολίτευμα θα οδηγούσε στον υλισμό.
Ολιγαρχία
Οι πειρασμοί αυτοί δημιουργούν μια σύγχυση ανάμεσα στην τιμή και το οικονομικό καθεστώς, κάτι που θα οδηγούσε στην εμφάνιση της ολιγαρχίας. Ο Σωκράτης υπογραμμίζει ότι ο πλούτος δε θα βοηθήσει τον καπετάνιο να ελέγξει το πλοίο του. Η αδικία αυτή διαχωρίζει πλούσιους και φτωχούς, δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον για εγκληματίες και επαίτες. Οι πλούσιοι συνωμοτούν συνεχώς ενάντια των φτωχών και αντίστροφα.
Δημοκρατία
Καθώς μεγαλώνει αυτό το κοινωνικοοικονομικό χάσμα, αυξάνονται και οι εντάσεις ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, δίνοντας χώρο για την εμφάνιση της δημοκρατίας. Οι φτωχοί ανατρέπουν τους άπειρους ολιγαρχικούς και σύντομα παρέχουν ελευθερίες σε όλους τους πολίτες. Κάποιος δημαγωγός σύντομα ανέρχεται για να προστατέψει το δίκιο των κατώτερων τάξεων. Οι άνθρωποι "μεθούν" με τόση ανεξέλεγκτη ελευθερία και έτσι επέρχεται τυραννία, το πιο καταπιεστικό είδος διακυβέρνησης.
Τυραννία
Οι ελευθερίες που αποδόθηκαν στους πολίτες, τους χωρίζουν σε τρεις κοινωνικοοικονομικές τάξεις: την άρχουσα τάξη, τους καπιταλιστές και τους απλούς πολίτες, οι οποίοι βλέπουν να απειλούνται οι ελευθερίες τους από την ένταση μεταξύ των δυο πρώτων τάξεων και καταφεύγουν στο δημοκρατικό δημαγωγό, ο οποίος, με τη σειρά του, διαφθείρεται από την εξουσία και γίνεται τύραννος, με τη βοήθεια μιας μικρής ομάδας οπαδών του για την προστασία του και τον απόλυτο έλεγχο.
Η ειρωνεία έγκειται στο γεγονός ότι η Ιδεώδης Πολιτεία που περιγράφεται μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τυραννία, αλλά βρίσκεται στην εντελώς αντίθετη πλευρά: ο φιλόσοφος-βασιλιάς που κατέχει την εξουσία δε δρα με γνώμονα το ίδιο συμφέρον, αλλά είναι αφιερωμένος στο κοινό καλό, καθώς κατέχει τη γνώση και τη σοφία...
Αθανασία της ψυχής
Μέσα από τον εσχατολογικό Μύθο του Ηρός, γίνεται η περιγραφή του μεταθανάτιου ταξιδιού του Ηρός, ενός στρατιώτη που πέθανε στη μάχη και επανήλθε στη ζωή πάνω στη νεκρική πυρά της μετενσάρκωσης, των ουράνιων σφαιρών του αστρικού σύμπαντος.
Κεντρικό σύμβολο αποτελεί το Αδράχτι της Ανάγκης, που σχημάτιζε 8 κύκλους,
πάνω σε καθέναν από τους οποίους βρισκόταν μια Σειρήνα που τραγουδούσε μια
νότα: όλες μαζί σχημάτιζαν μια αρμονία, τη μουσική των ουράνιων σφαιρών.
Εκεί βρίσκονταν και οι 3 Μοίρες, στις οποίες έπρεπε να πάνε οι ψυχές για να επιλέξουν το είδος της ζωής που ήθελαν να ζήσουν στην επόμενη ενσάρκωσή τους. Η ιστορία αυτή επικεντρώνεται στην ιδέα ότι οι ηθικοί άνθρωποι επιβραβεύονται και οι ανήθικοι τιμωρούνται μετά το θάνατό τους. Ο Πλάτων έχει επηρεαστεί από παλαιότερες προφορικές παραδόσεις, από τους Ορφικούς και τους Πυθαγόρειους, ενώ σύγχρονοι μελετητές επισημαίνουν επιδράσεις από τη θεωρία του Ινδουισμού και του Ζωροαστρισμού.
------------------------
Monday, March 4, 2013
1984
1984
George Orwell
Plot Overview
Winston Smith is a low-ranking member of the ruling Party in London, in the nation of Oceania. Everywhere Winston goes, even his own home, the Party watches him through telescreens; everywhere he looks he sees the face of the Party’s seemingly omniscient leader, a figure known only as Big Brother. The Party controls everything in Oceania, even the people’s history and language.
Currently, the Party is forcing the implementation of an invented language called Newspeak, which attempts to prevent political rebellion by eliminating all words related to it. Even thinking rebellious thoughts is illegal. Such thoughtcrime is, in fact, the worst of all crimes.
Winston and Julia travel to O’Brien’s luxurious apartment. As a member of the powerful Inner Party (Winston belongs to the Outer Party), O’Brien leads a life of luxury that Winston can only imagine. O’Brien confirms to Winston and Julia that, like them, he hates the Party, and says that he works against it as a member of the Brotherhood. He indoctrinates Winston and Julia into the Brotherhood, and gives Winston a copy of Emmanuel Goldstein’s book, the manifesto of the Brotherhood.
Torn away from Julia and taken to a place called the Ministry of Love, Winston finds that O’Brien, too, is a Party spy who simply pretended to be a member of the Brotherhood in order to trap Winston into committing an open act of rebellion against the Party. O’Brien spends months torturing and brainwashing Winston, who struggles to resist.
George Orwell
Plot Overview
Winston Smith is a low-ranking member of the ruling Party in London, in the nation of Oceania. Everywhere Winston goes, even his own home, the Party watches him through telescreens; everywhere he looks he sees the face of the Party’s seemingly omniscient leader, a figure known only as Big Brother. The Party controls everything in Oceania, even the people’s history and language.Currently, the Party is forcing the implementation of an invented language called Newspeak, which attempts to prevent political rebellion by eliminating all words related to it. Even thinking rebellious thoughts is illegal. Such thoughtcrime is, in fact, the worst of all crimes.
As the novel opens, Winston feels frustrated by the oppression and rigid control of the Party, which prohibits free thought, sex, and any expression of individuality. Winston dislikes the party and has illegally purchased a diary in which to write his criminal thoughts. He has also become fixated on a powerful Party member named O’Brien, whom Winston believes is a secret member of the Brotherhood—the mysterious, legendary group that works to overthrow the Party.
Winston works in the Ministry of Truth, where he alters historical records to fitthe
needs of the Party. He notices a coworker, a beautiful dark-haired girl, staring at him, and worries that she is an informant who will turn him in for his thoughtcrime.
He is troubled by the Party’s control of history: the Party claims that Oceania has always been allied with Eastasia in a war against Eurasia, but Winston seems to recall a time when this was not true. The Party also claims that Emmanuel Goldstein, the alleged leader of the Brotherhood, is the most dangerous man alive, but this does not seem plausible to Winston. Winston spends his evenings wandering through the poorest neighborhoods in London, where the proletarians, or proles, live squalid lives, relatively free of Party monitoring.
One day, Winston receives a note from the dark-haired girl that reads “I love you.”
She tells him her name, Julia, and they begin a covert affair, always on the lookout for signs of Party monitoring. Eventually they rent a room above the secondhand store in the prole district where Winston bought the diary. This relationship lasts for some time. Winston is sure that they will be caught and punished sooner or later (the fatalistic Winston knows that he has been doomed since he wrote his first diary entry), while Julia is more pragmatic and optimistic.
As Winston’s affair with Julia progresses, his hatred for the Party grows more and more intense. At last, he receives the message that he has been waiting for: O’Brien wants to see him.
Winston reads the book—an amalgam of several forms of class-based twentiethcentury social theory—to Julia in the room above the store. Suddenly, soldiers barge in and seize them. Mr. Charrington, the proprietor of the store, is revealed as having been a member of the Thought Police all along.
Torn away from Julia and taken to a place called the Ministry of Love, Winston finds that O’Brien, too, is a Party spy who simply pretended to be a member of the Brotherhood in order to trap Winston into committing an open act of rebellion against the Party. O’Brien spends months torturing and brainwashing Winston, who struggles to resist.
At last, O’Brien sends him to the dreaded Room 101, the final destination for anyone who opposes the Party. Here, O’Brien tells Winston that he will be forced to confront his worst fear. Throughout the novel, Winston has had recurring nightmares about rats; O’Brien now straps a cage full of rats onto Winston’s head and prepares to allow the rats to eat his face. Winston snaps, pleading with O’Brien to do it to Julia, not to him.
Giving up Julia is what O’Brien wanted from Winston all along. His spirit broken, Winston is released to the outside world. He meets Julia but no longer feels anything for her. He has accepted the Party entirely and has learned to love Big Brother.
Thursday, February 28, 2013
Η Πόλη των Στωϊκών
 |
| Ζήνων ο Κητιεύς |
Πόλη θεωρείται το σύνολο ανθρώπων που ζει σε μια περιοχή υπό ορισμένους κοινούς κανόνες και νόμους.
Χαρακτηριστικά της πόλης είναι η λογική, η δικαιοσύνη, ηθική και υπηκοή στους νόμους.
Μια ουτοπική κοινωνία δε μπορεί να υπάρξει. Δεν έχει υπάρξει ούτε πρόκειται.
Σύγκριση με
 |
| Πλάτων |
Ουτοπία βασισμένη στη πίστη με σχέσεις Πατέρα-Υιού. Στηριγμένη στη Σοφία και την Αρετή.
Πολιτεία του Πλάτωνα: Μια πολιτική ουτοπία με σχέσεις Ηγέτη-Πολίτη. Βασισμένη σε ισότιμο σεβασμό και στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΗΣ είναι ο πολίτης του κόσμου (των πάντων).
Αυτή είναι η βάση της Θεολογικής Θεωρίας της Πόλης όπως διατυπώθηκε από τους Στωικούς.
- Υπάρχει θεός.
- Η Φύση των θεών (φιλικοί, δίκαιοι, καλοί…)
- Ο Ρόλος τους ως ηγέτες του κόσμου (οργανώνουν τη ζωή)
- Εμπλοκή στα ανθρώπινα ζητήματα (Κυβερνούν την ανθρώπινη ζωή σύμφωνα με τους θεϊκούς νόμους και συμμετέχουν καθώς ζουν μαζί με τους ανθρώπους).
- Όλα τα όντα δημιουργήθηκαν από τους θεούς για χάρη των θεών και των ανθρώπων Η πόλη είναι κοινή κατοικία για θεούς και ανθρώπους.
Μόνο θεοί και άνθρωποι έχουν αίσθηση Λογικής, Δικαιοσύνης και Νομιμότητας πάνω στα οποία είναι βασισμένη η πόλη.
ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΕΩΝ-ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Wednesday, February 27, 2013
mindmaps of our Vision of a perfect city
Tuesday, February 19, 2013
I want a country
"I want a country"
I want a country
Let
the sky be blue, the bough green, the cornfield yellow
Let
it be a land of birds and flowers
I want a country
I want a country
Let
there be no pain in the head, no yearning in the heart
Let there be an end to brothers' quarrels
I want a country
Let there be an end to brothers' quarrels
I want a country
Let
there be no rich and poor, no you and me
On winter days let everyone have house and home
I want a country
On winter days let everyone have house and home
I want a country
Let
living be like loving from the heart
If there must be complaint, let it be of death
If there must be complaint, let it be of death
Monday, February 18, 2013
πώς οραματιζόμαστε την τέλεια πόλη
3ο ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας ΕΥτοπία
ΜΙΛΤΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΣ μια ευρωπαϊκή ουτοπία
ΠΩΣ ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΠΟΛΗ
Ονειρευόμαστε μια πολιτεία όπου
- Θα υπάρχουν μόνο διώροφες μονοκατοικίες με μεγάλους κήπους
- Θα υπάρχει πολύ πράσινο και ταρατσόκηποι
- Οι συγκοινωνίες θα είναι δωρεάν, τακτικές και θα γίνονται με διάφορα υπέργεια, επίγεια και υπόγεια μέσα (κυρίως με ποδήλατα, skate-board, δορυφορικά λεωφορεία και ιπτάμενα οχήματα)
- Χρησιμοποιούνται αποκλειστικά οι ανανεώσιμες μορφές ενέργειας
- Οι υπηρεσίες υγείας και περίθαλψης είναι δωρεάν για όλους
- Η παιδεία είναι δωρεάν, ανθρωπιστική ενώ θα υπάρχει επαγγελματική εκπαίδευση στο Λύκειο
- Η οικονομία θα βασίζεται στη γη, τη βιοτεχνία, το εμπόριο, τη βιομηχανία, τις υπηρεσίες, την τεχνολογία, τον τουρισμό, τον πολιτισμό, τη μάθηση και θα γίνεται επίσης ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών
- Θα υπάρχει μόνο μία κοινωνική τάξη: η μεσαία τάξη
- Θα υπάρχει αξιοπρεπής εργασία για όλους
- Το πολίτευμα θα είναι η άμεση δημοκρατία ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται με ψήφο από κάθε πολίτη
- Όλοι οι πολίτες θα είναι Χριστιανοί
- Δεν θα υπάρχει βία και διαφθορά
- Θα επικρατεί η αγάπη, η ειλικρίνεια, η νομιμοφροσύνη, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η αλληλεγγύη
Τέλος, θέλουμε η Πόλη μας να είναι ανεξάρτητη και αυτόνομη
Πώς οραματίζεστε εσείς την ιδανική κοινωνία;
our vision of the perfect city
3rd Upper Secondary School
of Nea Philadelphia
MILTOS KOUNTOURAS
OUR VISION OF THE PERFECT CITY
We envisage the ‘perfect city’ as a place where
- There are only two-storied detached houses with large gardens
- There are plenty of green areas and rooftop gardens
- Renewable forms of energy are used
- There is free, regular public transport by all kinds of ground-underground and air means of transport (bikes, skate-boards, flying vehicles and shuttle-buses)
- There is free health care for all
- Education is free and humanistic while there is also vocational training in high school
- The economy is based on the land, commerce, crafts, industry, technology, services, tourism, culture, learning as well as the exchange of goods and services
- There is decent employment for all
- There is only one social class: the middle class
- There is direct democracy in which decisions are made by all citizens by voting
- There is no violence or corruption
- There is lawfulness, love, respect to the ‘different’, honest and solidarity
- All citizens are Christian
Last, we would like our CITY to be independent and autonomous!
What about you?
Sunday, February 17, 2013
Reaching "the ideal society"
1st High School
of Pefki
of Pefki
First try of reaching “ideal society”
a) The ideal form of government would be democracy as it was put in practice in Ancient Greece.
b) The power of justice should be independent.
c) There should be meritocracy and equal opportunities in terms of work.
d) All means of public transportation should have the minimum cost for citizens.
e) There should be investment in the primary sector of the country and in the natural wealth (water, sun, wind, etc.)
f) Students should de given the opportunity to specialize in their field of knowledge while they are still in school.
g) Public health is something that concerns all of us, therefore there are needs to be a strong effort to improve it. To all the people offered medical care and medicines when needed without the high cost.
h) In our ages, we see people living in a country coming from different cultural and ethic backgrounds. It is important to educate everyone about multiculturalism and the need to respect each other for who they are. All people were equal regardless of any possible differences and whether they had the right to participate in public affairs.
i) Intercultural relations in a country is the key to line in harmony. Would be good for society to make intercultural events to know other cultures and therefore not to be nationalists.
k) From the youngest to the oldest person living in a country, it is their strong responsibility to contribute in each own way to the protection of the environment. The best for society would be to watch the environment by organizing various volunteer events.
Friday, February 8, 2013
σημειώσεις για τη βιβλιογραφία στα Αγγλικά - New Atlantis by Sir Francis Bacon
New Atlantis is a utopian novel by Sir Francis Bacon, published in Latin (as Nova Atlantis) in 1624 and in English in 1627. In this work, Bacon portrayed a vision of the future of human discovery and knowledge, expressing his aspirations and ideals for humankind. The novel depicts the creation of a utopian land where "generosity and enlightenment, dignity and splendour, piety and public spirit" are the commonly held qualities of the inhabitants of "Bensalem". The plan and organization of his ideal college, "Salomon's House" (or Solomon's House) envisioned the modern research university in both applied and pure sciences.
The novel depicts a mythical island, Bensalem, which is discovered by the crew of a European ship after they are lost in the Pacific Ocean somewhere west of Peru. The minimal plot serves the gradual unfolding of the island, its customs, but most importantly, its state-sponsored scientific institution, Salomon's House, "which house or college ... is the very eye of this kingdom."
Many aspects of the society and history of the island are described, such as the Christian religion - which is reported to have been born there as a copy of the Bible and a letter from the Apostle Saint Bartholomew arrived there miraculously, a few years after the Ascension of Jesus; a cultural feast in honor of the family institution, called "the Feast of the Family"; a college of sages, the Salomon's House, "the very eye of the kingdom", to which order "God of heaven and earth had vouchsafed the grace to know the works of Creation, and the secrets of them", as well as "to discern between divine miracles, works of nature, works of art, and impostures and illusions of all sorts"; and a series of instruments, process and methods of scientific research that were employed in the island by the Salomon's House.
The interlocutors include the governor of the House of Strangers, Joabin the Jew, and the Head of Salomon's House.
The inhabitants of Bensalem are described as having a high moral character and honesty, no official accepting any payment from individuals, and the people being described as chaste and pious, as said by an inhabitant of the island:
But hear me now, and I will tell you what I know. You shall understand that there is not under the heavens so chaste a nation as this of Bensalem; nor so free from all pollution or foulness. It is the virgin of the world. I remember I have read in one of your European books, of an holy hermit amongst you that desired to see the Spirit of Fornication; and there appeared to him a little foul ugly Aethiop. But if he had desired to see the Spirit of Chastity of Bensalem, it would have appeared to him in the likeness of a fair beautiful Cherubim. For there is nothing amongst mortal men more fair and admirable, than the chaste minds of this people. Know therefore, that with them there are no stews, no dissolute houses, no courtesans, nor anything of that kind.
In the last third of the book, the Head of the Salomon's House takes one of the European visitors to show him all the scientific background of Salomon's House, where experiments are conducted in Baconian method in order to understand and conquer nature, and to apply the collected knowledge to the betterment of society.
Bacon understood that science requires analysis and not just the accumulation of observations. Bacon also foresaw that the design of experiments could be improved.[1]
In describing the ordinances and rites observed by the scientists of Salomon's House, its Head said:
We have certain hymns and services, which we say daily, of Lord and thanks to God for His marvellous works; and some forms of prayer, imploring His aid and blessing for the illumination of our labors, and the turning of them into good and holy uses.
And finally, after showing all the scientific background of Salomon's House, he gave the European visitor permission to publish it:
And when he had said this, he stood up; and I, as I had been taught, kneeled down, and he laid his right hand upon my head, and said; "God bless thee, my son; and God bless this relation, which I have made. I give thee leave to publish it for the good of other nations; for we here are in God's bosom, a land unknown."
Interpretations
New Atlantis is a story dense with provocative details. There are many credible interpretations of what Bacon was attempting to convey. Below are a couple that give some sense of the rich implications of the text.
Bensalem's Conversion to Christianity
Early in the story, the governor of the House of Strangers relates the incredible circumstances that introduced Christianity to the Island:
“About twenty years after the ascension of our Saviour it came to pass [c. A.D. 50], that there was seen by the people of Renfusa (a city upon the eastern coast of our island, within sight, the night was cloudy and calm), as it might be some mile in the sea, a great pillar of light; not sharp, but in form of a column, or cylinder, rising from the sea, a great way up toward heaven; and on the top of it was seen a large cross of light, more bright and resplendent than the body of the pillar. Upon which so strange a spectacle, the people of the city gathered apace together upon the sands, to wonder; and so after put themselves into a number of small boats to go nearer to this marvellous sight. But when the boats were come within about sixty yards of the pillar, they found themselves all bound, and could go no further, yet so as they might move to go about, but might not approach nearer; so as the boats stood all as in a theatre, beholding this light, as a heavenly sign. It so fell out that there was in one of the boats one of the wise men of the Society of Saloman's House (which house, or college, my good brethren, is the very eye of this kingdom), who having awhile attentively and devoutly viewed and contemplated this pillar and cross, fell down upon his face; and then raised himself upon his knees, and lifting up his hands to heaven, made his prayers in this manner:
"'Lord God of heaven and earth; thou hast vouchsafed of thy grace, to those of our order to know thy works of creation, and true secrets of them; and to discern, as far as appertaineth to the generations of men, between divine miracles, works of nature, works of art and impostures, and illusions of all sorts. I do here acknowledge and testify before this people that the thing we now see before our eyes is thy finger, and a true miracle. And forasmuch as we learn in our books that thou never workest miracles, but to a divine and excellent end (for the laws of nature are thine own laws, and thou exceedest them not but upon great cause), we most humbly beseech thee to prosper this great sign, and to give us the interpretation and use of it in mercy; which thou dost in some part secretly promise, by sending it unto us.'
“When he had made his prayer he presently found the boat he was in movable and unbound; whereas all the rest remained still fast; and taking that for an assurance of leave to approach, he caused the boat to be softly and with silence rowed toward the pillar; but ere he came near it, the pillar and cross of light broke up, and cast itself abroad, as it were, into a firmament of many stars, which also vanished soon after, and there was nothing left to be seen but a small ark or chest of cedar, dry and not wet at all with water, though it swam; and in the fore end of it, which was toward him, grew a small green branch of palm; and when the wise man had taken it with all reverence into his boat, it opened of itself, and there were found in it a book and a letter, both written in fine parchment, and wrapped in sindons of linen. The book contained all the canonical books of the Old and New Testament, according as you have them (for we know well what the churches with you receive), and the Apocalypse itself; and some other books of the New Testament, which were not at that time written, were nevertheless in the book. And for the letter, it was in these words:
"'I, Bartholomew, a servant of the Highest, and apostle of Jesus Christ, was warned by an angel that appeared to me in a vision of glory, that I should commit this ark to the floods of the sea. Therefore I do testify and declare unto that people where God shall ordain this ark to come to land, that in the same day is come unto them salvation and peace, and good-will from the Father, and from the Lord Jesus.'
"There was also in both these writings, as well the book as the letter, wrought a great miracle, conform to that of the apostles, in the original gift of tongues. For there being at that time, in this land, Hebrews, Persians, and Indians, besides the natives, everyone read upon the book and letter, as if they had been written in his own language. And thus was this land saved from infidelity (as the remain of the old world was from water) by an ark, through the apostolical and miraculous evangelism of St. Bartholomew." And here he paused, and a messenger came and called him forth from us. So this was all that passed in that conference.."
The traditional date for the writing of St. John's Apocalypse (the Book of Revelation) is the end of the 1st century AD. It is not only the presence of the full canon of Scripture long before it was completed or compiled, but also the all-too-convenient proximity of the scientist who will attest to its miraculous nature of this wonder that lends the story an air of incredibility.[2]
Later the Father of Salomon's House reveals the institution's skill at creating illusions of light:
"We represent also all multiplications of light, which we carry to great distance, and make so sharp as to discern small points and lines. Also all colorations of light: all delusions and deceits of the sight, in figures, magnitudes, motions, colors; all demonstrations of shadows. We find also divers means, yet unknown to you, of producing of light, originally from divers bodies."
He also boasts about their ability to fake miracles:
"And surely you will easily believe that we, that have so many things truly natural which induce admiration, could in a world of particulars deceive the senses if we would disguise those things, and labor to make them more miraculous."
Renaker points out the Latin of the second passage is stronger and literally translates to "we could impose on men's senses an infinite number of things if we wanted to present these things as, and exalt them into, a miracle."[3]
The skill of creating illusions coupled with the incredibility of the story of the origin of Bensalem's Christianity makes it seem that Bacon was intimating that the light show (or at least the story of its occurrence) was an invention of Salomon's House.[3]
Who Rules Bensalem?
The Father of Salomon's House reveals that members of that institution decide on their own which of their discoveries to keep secret, even from the State:
"And this we do also: we have consultations, which of the inventions and experiences which we have discovered shall be published, and which not; and take all an oath of secrecy for the concealing of those which we think fit to keep secret; though some of those we do reveal sometime to the State, and some not."
This would seem to imply that the State does not hold the monopoly on authority and that Salomon's House must in some sense be superior to the State.
This novel may have been Bacon's vision for a Utopian New World in North America. In it he depicted a land where there would be freedom of religion - showing a Jew treated fairly and equally in an island of Christians, but it has been debated whether this work had influenced others reforms, such as greater rights for women, the abolition of slavery, elimination of debtors' prisons, separation of church and state, and freedom of political expression,[6][7][8][9] although there is no hint of these reforms in The New Atlantis itself. His propositions of legal reform (which were not established in his lifetime), though, are considered to have been one of the influences behind the Napoleonic Code,[10] and therefore could show some resemblance with or influence in the drafting of others liberal constitutions that came in the centuries after Bacon's lifetime, such as the American.
Francis Bacon played a leading role in creating the British colonies, especially in Virginia, the Carolinas, and Newfoundland in northeastern Canada.
Subscribe to:
Posts (Atom)